«Η Ολυμπιακή Εκεχειρία και η σημασία της στην σημερινή εποχή»
Ο πόλεμος, ο εφιάλτης της ανθρωπότητας, μαστίζει τον πλανήτη μας απ’ τα παλιά χρόνια. Λαχτάρα και όνειρο όλων μας: Η ΕΙΡΗΝΗ.
Οι αρχαίοι Έλληνες ένιωσαν πολύ νωρίς την ανάγκη να βρουν τρόπους επικοινωνίας και συμφιλίωσης. Οι Πανελλήνιοι Αγώνες και κυρίως οι Ολυμπιακοί ήταν η καλύτερη ευκαιρία. «Μηδ’ Ολυμπίας αγώνα φέρτερον αυδάσομεν» τραγουδά ο Πίνδαρος. Αντάξιο με τους αγώνες και το τοπίο της Ολυμπίας (όπου τελούνταν): ήμερο και ειρηνικό, ειδυλλιακό και καταπράσινο. Εδώ η φύση είναι σαν να καλούσε τους ανθρώπους σε ειρηνική συνάθροιση για την καλλιέργεια του αθλητικού ιδανικού, την άμιλλα και την ανάδειξη των νικητών.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έπαιζαν σπουδαίο ενοποιητικό ρόλο. Ήταν μία μοναδική ευκαιρία να συναντηθούν Έλληνες από πολύ μακρινές πόλεις. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες σφυρηλάτησαν και διατήρησαν την εθνική συνείδηση, καλύπτοντας τα χάσματα που δημιουργούσαν οι εμφύλιοι πόλεμοι και η γεωγραφική απομόνωση των Ελληνικών πόλεων.
Ένας σημαντικότατος θεσμός των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν της Εκεχειρίας που καθιερώθηκε με την ιερή συνθήκη ανάμεσα σε τρεις βασιλιάδες. Τον Ίφιτο των Ηλείων, τον Κλεοσθένη και τον Λυκούργο της Σπάρτης.
Κατά την Εκεχειρία σταματούσε κάθε εχθροπραξία και επιτρεπόταν ελεύθερα η είσοδος στην Ηλεία που κηρυσσόταν ουδέτερη και απαραβίαστη. Όσοι επιθυμούσαν να παρακολουθήσουν ή να πάρουν μέρος στους Αγώνες ήταν ελεύθεροι να περάσουν ακόμα και από χώρες με τις οποίες η πατρίδα τους βρισκόταν σε πόλεμο. Έτσι έβλεπες να παρακολουθούν τα αθλήματα ο ένας πλάι στον άλλον θεατές των οποίων οι πατρίδες βρίσκονταν σε πόλεμο και να μη σημειώνεται κανένα έκτροπο. Απαγορευόταν στην Ηλεία, αυστηρά η είσοδος σε οποιονδήποτε οπλισμένο ή σε στρατό.
Η σπουδαιότητα της Εκεχειρίας ήταν ότι σαν ελεύθερος θεσμός είχε αναγνωρισθεί συνειδητά από όλους τους Έλληνες και είχε γίνει σεβαστός. Στα 1200 χρόνια ζωής των Αγώνων είχαν γίνει ελάχιστες και ασήμαντες παραβάσεις.
Η μεγάλη όμως σημασία του θεσμού της Εκεχειρίας ήταν ότι αποσκοπούσε, περισσότερο από την ανεμπόδιστη διεξαγωγή των Αγώνων, στην δημιουργία συνθηκών για ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των Ελληνικών πόλεων-κρατών.
Τα πιο μεγάλα ιδανικά του αθλητισμού: η ευγενική άμιλλα, ο ανταγωνισμός με ίσους όρους, η τίμια μάχη, ο αγώνας της ζωής, η άθληση για την άσκηση του σώματος που σε συνδυασμό με την προώθηση της ειρήνης και της συναδέλφωσης συνθέτουν την Ολυμπιακή Ιδέα, τον Ολυμπισμό όπως τον εννοούσαν και τον εφάρμοζαν οι Αρχαίοι Έλληνες. Αυτό που τραγούδησε ο Παλαμάς στον Ολυμπιακό Ύμνο «Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού». Χάρη στην Ολυμπία οι πολεμοτσακισμένοι άνθρωποι της εποχής μπορούσαν λίγο να χαρούν τον ήλιο ήσυχοι και να αναπνέουν το οξυγόνο των αιωνόβιων δέντρων του αρχαίου αυτού χώρου.
Σήμερα, που η ανθρωπότητα δοκιμάζεται και ζει καθημερινά τον εφιάλτη ενός καινούριου ολοκαυτώματος επιβάλλεται να θεσπιστεί παγκόσμια και παντοτινή εκεχειρία με ποινή στις περιπτώσεις παραβάσεως τον διαπαντός αποκλεισμό απ’ τους αγώνες, της χώρας που δε σέβεται τη συμφωνία των Ολυμπιακών Αγώνων. Μήπως πρέπει η Ελλάδα με την ευκαιρία των Αγώνων να αναλάβει πρωτοβουλία ώστε η Ολυμπιακή Ιδέα να αποκτήσει δύναμη και ουσία; Να γίνει συνείδηση όλων των λαών της γης η Εκεχειρία;
Πρέπει η ανθρωπότητα να αφήσει κατά μέρος τα μίση και το σκληρό ανταγωνισμό και να δώσει τα χέρια για να αποκτήσουν πραγματική αξία τα ιδεώδη του Ολυμπισμού.
Αν πριν 2500 περίπου χρόνια οι άνθρωποι κατάφεραν να αναγνωρίσουν την αξία της ειρηνικής συνύπαρξης δεν είναι ντροπή να την αγνοούμε στον 21ο αιώνα; Σήμερα που πλανήτης μας αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα μια παγκόσμια ανακωχή θα έστρεφε το ενδιαφέρον στη λύση τους και στην αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας.
Τα δισεκατομμύρια που δαπανώνται για την άμυνα θα εξασφάλιζαν ψωμί, παιδεία σε εκατομμύρια παιδιά. Αν επικρατήσει το μήνυμα των Ολυμπιακών Αγώνων τότε οι λαοί θα δώσουν τα χέρια και οι διαφορές θα λύνονται με τις διαπραγματεύσεις ενώ τα Υπουργεία Άμυνας θα μένουν χωρίς αντικείμενο.
Ασέβεια στον Δία ήταν η παράβαση της Εκεχειρίας, ασέβεια στον άνθρωπο και στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι οι πόλεμοι και η κάθε είδους βία.
Τώρα που ο πόλεμος χτυπάει την πόρτα μας, είναι αναγκαίο να μιμηθούμε τους Αρχαίους Έλληνες και να εφαρμόσουμε την Εκεχειρία δίνοντας άλλη μια ευκαιρία στην ΕΙΡΗΝΗ.
Μπαρμποπούλου Μαρία – τάξη Β’ Γυμνάσιο Αρχαίας Ολυμπίας