Στη δυτική όχθη του Αλφειού ποταμού και κάτω από το βλέμμα του Κλαδέου βρίσκονται τα ερείπια του αρχαίου Ιερού της Ολυμπιάς. Ο πιο γνωστός τόπος σ’ όλες τις γειτονιές της γης. Εδώ διάλεξαν οι Θεοί να χτίσουν τα ιερά τους για να απολαμβάνουν τη γλυκιά αρμονία της φύσης.

Οι αρχαίοι πρόγονοί μας γνώριζαν πολύ καλά την απαράμιλλη θέληση των Θεών και οργάνωσαν το ιερό σαν χώρο λατρείας στην αρχή, και ευγενικής άμιλλας κατόπιν. Έγιναν έτσι συνεχιστές, αυτού που για άλλους ο ίδιος Δίας καθόρισε, ή ο Ηρακλής, βάζοντας τους γιους του να παραβγούν στο τρέξιμο.

Στο γυμνάσιο, την παλαίστρα, το στάδιο, τον ιππόδρομο, είχαν την ευκαιρία χιλιάδες νέοι από όλο τον τότε γνωστό κόσμο, να δείξουν τη σωματική τους υπεροχή στους αθλητικούς αγώνες που οργανώνονταν κάθε τέσσερα χρόνια προς τιμή του πατέρα θεών και ανθρώπων.

Η Ολυμπία άπλωνα ζεστά την αγκαλιά της να δεχτεί όλους τους επισκέπτες που έρχονταν όχι μόνο να λάβουν μέρος στους αγώνες, αλλά για να παρακολουθήσουν και να θαυμάσουν τις τελετές. Τελετές που είχαν σχέση με το θρησκευτικό μέρος, το αθλητικό μέρος και την απονομή των επάθλων. Μεγάλη ήταν η τιμή και για το νικητή αθλητή μα και για την πόλη στην οποία ανήκε όποιος στεφανωνόταν με κλωνάρι απ’ τ’ αγρίλι του Ηρακλή.

Η φιλοξενία ήταν θερμή για τους επισκέπτες, απλούς και επίσημους. Ξενώνες είχαν χτιστεί για το σκοπό αυτό κοντά στο ιερό.

Οι καιροί διάβηκαν, το ιερό καταστράφηκε, νέα θρησκεία επικράτησε σε τούτο τον τόπο. Φανατικοί κατέστρεψαν τα αρχαία μνημεία και κατάργησαν τους αγώνες. Πώς το σώμα θα γίνει πιο αποδοτικό, μα και πώς οι αγώνες θα έχουν την αίγλη του πλούτου και τη μεγάλη χρηματική αμοιβή. Φτάσαμε να βλέπουμε τους αγώνες σαν ένα μεγάλο παγκόσμιο αθλητικό γεγονός μεν, αλλά και σαν μια μεγάλη ευκαιρία για εισροή συναλλάγματος σε κάθε διοργανώτρια χώρα δε.

Το 2004 η διοργανώτρια χώρα είναι η Ελλάδα. Έτσι τεράστια ποσά διατίθενται για τη δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων και κέντρων υποδοχής των αθλητών και επισκεπτών, κυρίως στην Αθήνα. Για άλλη μια φορά η Ολυμπία καλείται να δώσει μόνο το φως. Όσοι από τους επισκέπτες και αθλητές φτάσουν μέχρι την Ολυμπία, ποιος ξέρει πόσα θα καταλάβουν από αυτά που θα τους εκμυστηρευτούν τόσο τα εκθέματα στο μουσείο, όσο και τα ερείπια στο χώρο.

Εκείνο για το οποίο νιώθω λίγη ανακούφιση είναι ότι τώρα που η χώρα μου είναι διοργανώτρια προτίθεται να αναβιώσει, στο μέτρο του δυνατού βέβαια, την ιερή εκεχειρία, θεσμό που σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, έχει ανάγκη αναβίωσης. Ένα μικρό βήμα, μα σταθερό, ήταν η πρόσφατη επιτυχία της Ελληνικής Προεδρίας να πετύχει ομόφωνη απόφαση για συνέχιση του ελέγχου από τους επιθεωρητές του Ο.Η.Ε στο Ιράκ πριν γίνει η επίθεση. Απόφαση η οποία οδηγεί τους δύο συμμάχους σε αναδίπλωση.

Είναι πολλές οι γωνιές της γης που φλέγονται απ’ τη μανία του πολέμου. Τις περισσότερες φορές, για λόγους που ο κοινός νους δεν αντιλαμβάνεται, δημιουργούνται και νέες εστίες πολέμου. Αυτό όμως που όλοι καταλαβαίνουν είναι ότι κάποια μεγάλα συμφέροντα κρύβονται πίσω απ’ όλα αυτά. Συμφέροντα που έχουν σχέση με την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου.

Και επειδή η βία γεννά βία, το ένα κακό διαβαίνει με το άλλο. Τα τρομοκρατία, εκμετάλλευση, εμπορευματοποίηση αξιών, όλα στο βωμό του κέρδους και των συμφερόντων. Νέοι σακάτηδες, ορφανά, ψυχικά άρρωστοι, θύματα μιας αρρωστημένης εποχής.

Φτάνουν οι δυο τρεις μήνες ανακωχής; Λύνεται το πρόβλημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο; Βέβαια όχι. Μα είναι το μικρό λιθαράκι στο μεγάλο οικοδόμημα της συναδέλφωσης των λαών. Ας το αφήσουμε να ριζώσει, να θεμελιώσει γερά. Μπορεί να ζεστάνει τις καρδιές μας. Οι αγώνες που φέρνουν τους λαούς κοντά, ας συνδεθούν και πάλι με τη μεγάλη ιδέα. Ας αποδεσμεύσουμε τους αγώνες απ’ το εμπόριο και το κέρδος. Το τίμημα να είναι ξανά ο κότινος και κυρίως, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, η εκεχειρία. Μας το ζητούν τα εκατομμύρια κατατρομαγμένα ματάκια, οι φουσκωτές κοιλίτσες και το ξέπνοο κλάμα των παιδιών.

Τσιάτα Κωνσταντίνα , τάξη Γ' -  Α'  Γυμνάσιο Πύργου