«Η Ολυμπιακή Εκεχειρία και η σημασία της στη σημερινή εποχή»

 

   Γεννήθηκα ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά από την Ολυμπία και τεσσάρων ετών ξεκίνησα την εκμάθησή μου στην κολύμβηση. Έτσι, από μικρός γαλουχήθηκα με την ιδέα του Ολυμπισμού. Είχα άποψη και εμπειρίες σαν ένας μικρός αθλητής που γυμναζόταν τρεις ώρες. Λάβαινα μέρος σε αγώνες και έμαθα να αγωνίζομαι τίμια και να νικώ τον ίδιο μου τον εαυτό. 

Παρακολούθησα μαθήματα Ολυμπιακής Παιδείας στην τελευταία τάξη του δημοτικού.

    Έτσι ανέλαβα και τύπωσα μέσω του υπολογιστή μου πολλές σελίδες που αναφέρονταν στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και τους μεγάλους Ολυμπιονίκες. Μας έκανε εντύπωση η τότε ανάγκη του βασιλιά Ίφιτου να σώσει την Ελλάδα από πολέμους και αρρώστιες που τη μάστιζαν. Η απάντηση που δόθηκε απ’ το Μαντείο των Δελφών ήταν ότι ο Ίφιτος και οι Ηλείοι πρέπει να ανανεώσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

   Τότε γεννήθηκε η ιδέα της Ιερής Εκεχειρίας. Θεωρήθηκε σα θεϊκή αξίωση και τη σεβάστηκαν όλοι και κράτησαν την Ολυμπία και την Ήλιδα μακριά από κάθε πολεμική δραστηριότητα. Πολίτες της Ήλιδας σπονδοφόροι, στεφανωμένοι με κλαδιά ελιάς περπατούσαν και ανακοίνωναν σε όλη την Ελλάδα την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Αποτέλεσμα είχε τη δυστυχία να τη διαδεχτεί η ευημερία, που μόνο η Ειρήνη μπορεί να εξασφαλίσει.

   Εκτός από τις γνώσεις που πήραμε απ’ αυτές τις εργασίες, κάναμε και εκδηλώσεις. Οργανώσαμε στο Εθνικό Στάδιο Πύργου μια αναπαράσταση των Ολυμπιακών Αγώνων όλα τα σχολεία της Ηλείας. Χειροκροτήσαμε με δύναμη τα παιδιά με ειδικές ικανότητες που μετέφεραν τη φλόγα μέσα στο γήπεδο. Παρελάσαμε, αγωνιστήκαμε. Ακούσαμε το Δήμαρχο να καταδικάζει την απόφαση να μην πάρει η ίδια η περιοχή της Ολυμπίας κάποια από τα αγωνίσματα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και να στερηθεί έτσι η περιοχή μας την όποια αναβάθμιση. Μα εγώ μέσα μου λυπόμουν για διαφορετικό λόγο. Ήθελα, γυρνώντας οι αθλητές και οι θεατές των αγωνισμάτων στις μακρινές χώρες τους, να έπαιρναν σα λάφυρα της αθλητικής μάχης που θα δινόταν, συγκινήσεις και αναμνήσεις από το μοναδικό χώρο της Ολυμπίας. Θεωρώ ακόμα άδικο να προάγουμε στην εποχή μας την τηλεόραση και να παίρνουμε εικόνες από όλους τους πολέμους που βασανίζουν διάφορες περιοχές της γης. Μεγάλο φορτίο για μένα το θεατή, αφόρητος πόνος για τον κάθε άνθρωπο που ζει.

   Θέλω η φλόγα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 να ζεστάνει τα ψυχρά μυαλά των μεγάλων αρχηγών κρατών και με πρωτοβουλία Ελλήνων να υιοθετηθεί ξανά η άριστη ιδέα του Ίφιτου του Λυκούργου και Κλεισθένη και να συνάψουν μια νέα συνθήκη διαρκείας, μια σύγχρονη Ιερή Εκεχειρία που θα σεβόμαστε όλοι και θα ισχύει ξανά σαν κανόνας Διεθνούς Δικαίου. Οραματίζομαι και επιθυμώ σα σύγχρονος σπονδοφόρος, τα έγχρωμα κουτιά της ΤV να αντικαταστήσουν το χάλκινο δίσκο του Ίφιτου και να μεταδώσουν σε όλη τη γη, μερικούς μήνες πριν τους αγώνες, την έναρξη της Ιερής Εκεχειρίας. Και τότε όλοι οι άνθρωποι της γης θα νιώσουν σίγουρα τα οφέλη της Ειρήνης. Υπό τον ύμνο των Ολυμπιακών Αγώνων να εμφανίζονται στην οθόνη τα κλαδιά μιας ελιάς, εκεί, που πίσω απλώνεται το στάδιο της Αρχαίας Ολυμπίας, όπου σεμνά και χωρίς εντυπωσιασμούς, θα καταφτάνουν εκπρόσωποι κρατών απ’ όλη τη γη και θα υπογράφουν τη συμφωνία της Εκεχειρίας.

   Χαμογελώ ευτυχισμένος μόνο και μόνο σ’ αυτή την ιδέα. Ας την πραγματοποιήσουμε! Οι Αρχαίοι Έλληνες μας έχουν αφήσει σαν διαθήκη μεγάλες ιδέες. Πρέπει να τις εκμεταλλευτούμε και να μπορέσουμε κι εμείς ν’ αφήσουμε στις επόμενες γενιές τη δική μας μεγάλη ιστορία.

Βασίλης Πλαστουργός, τάξη Α’- 3ο Γυμνάσιο Πύργου